Ik schrok er wel van, toen ik, in aanloop naar deze regels, voorganger “Cigaros Explosivos “van deze Zwitsers/Tsjechische band nog eens uit de rekken haalde en vaststelde dat die alweer van 2014 dateert. Om maar te zeggen: de tijd vliegt, als je je amuseert. De tijd vliegt en hij verandert. En de dingen veranderen ook en dat is nu net de vertaling van de plaattitel van deze CD: “Zivot” is Tsjechisch voor “verandering”. Die verandering is er bij Jaro Milko, zowel qua bezetting binnen de band als qua ezpzeroire.

Aan de bezettingskant is er de inbreng van bassist William Nicastro en trompettist Stefano Iascone, beiden bij Figli di Madre Ignota weggeplukt en van Firewater- trombonist Nimrod Tolman. Aan de vocale kant, diet Jaro, die overigens ook gitarist is bij Firewater, nu niet langer alle zangpartijen zelf, maar wordt hij nu eens door z’n wederhelft Jana Kouril bijgesprongen, dan weer door de Israëlische Kama Kamila. Ook de Turkse percussionist Onur Nar vervoegde de band en de opsomming van deze nieuwe namen zegt meteen iets over de veranderingen op muzikaal vlak.

De bandnaam zelf zegt veel over wat je mag verwachten en wat ook op de eerste plaat te horen was. Vandaag echter klinken er ook meer Griekse, Turkse ,Jiddische en zelfs Pakistaans of Indische klanken door in de muziek. Dat wijs op een bredere aanpak, maar ampele beluisteringen van deze nieuwe plaat laten ons toch een paar keer met gefronste wenkbrauwen achter, omdat ze een paar overbodige nummers bevat. De opener “Oye Todos Borrachos” is er zo eentje: een flauw afkooksel van dingen die Amparo Sanchez vele keren beter doet en eigenlijk mist ook “Baile Baile Baile” een aantal dingen: deze song is nauwelijks meer dan een eindeloos herhaalde riff van het soort dat mestizo-bands wel eens uit de mouw schudden om de frontman of -vrouw aan te kondigen.

Gelukkig lijkt met “Moonlight on Filoti” te keren en horen we daar de band in al zijn glorie: knappe blazers, en dito bouzouki gekoppeld aan strak drumwerk. Zoiets zet de toon, die je wil horen en die wordt helemaal verdergezet met “A Fistful of Rupees” en het titelnummer “Zivot” met zijn Aziatische ondertoon en elektronische aankleding. Ook “Hafla Revolution” knalt heerlijk uit de boxen, net als de absolute topper van de plaat, “A Belly Full of Raki”, dat naast een veelbelovende titel ook nog een heerlijke accordeonpartij en een surfklank blijkt te herbergen.

Ik ben voldoende fan van Milko om hem die paar mindere momenten te vergeven, maar ik zou toch willen waarschuwen: als je wil veranderen, zorg er dan wel voor dat het om veranderingen ten goede gaat. Los daarvan blijven er op deze plaat wel voldoende feestelijke momenten over en kun je ze met gerust gemoed opzetten op een feestje waar je je publiek aan het dansen wil krijgen.

(Dani Heyvaert)